Sakka Charuchinda

สักกะ จารุจินดา มีชื่อจริงว่า ชาติ จารุจินดา เกิดเมื่อวันที่ 5 เมษายน 2465 เรียนจบจากโรงเรียนศิลปากร แผนกช่าง (ต่อมาเป็นมหาวิทยาลัยศิลปากร) เป็นหนึ่งในลูกศิษย์ของศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี เมื่อศึกษาจบ เป็นช่วงที่สงครามโลกครั้งที่ 2 มาเยือนเมืองไทย เขาได้มีประสบการณ์ทำงานทั้งงานราชการที่เทศบาลนครกรุงเทพฯ งานทหาร ด้วยการเข้าร่วมในสงคราม ได้รับพระราชทานเหรียญชัยสมรภูมิ และงานศิลปะ เป็นฝ่ายศิลปกรรมให้แก่ละครเวทีของกรมศิลปากร และคณะละครศิวารมณ์ ก่อนจะไปทำงานที่การไฟฟ้าหลังสงครามยุติลง ราว พ.ศ. 2500 เขาเข้าทำงานที่สถานีโทรทัศน์ไทยทีวี ช่อง 4 บางขุนพรหม ในฝ่ายศิลปกรรม ออกแบบฉากละครและรายการ และได้เป็นทั้งนักแสดง ผู้กำกับรายการ ผู้ประกาศข่าว ผู้พากย์ภาพยนตร์ชุดทางโทรทัศน์ ผู้กำกับภาพยนตร์โทรทัศน์ ซึ่งเป็นที่รู้จักในชื่อ “สักกะ จารุจินดา” รวมทั้งจัดทำละครเรื่องสั้นและละครยาวในนาม “คณะ 67 การละครและภาพยนตร์” ยาวนานต่อเนื่องนับสิบปี แม้ว่าเส้นทางอาชีพในวงการโทรทัศน์กำลังรุ่งโรจน์ สักกะกลับตัดสินใจหันหลังให้ศิลปะการแสดงทางจอแก้ว เพื่อมาทุ่มเทกับการสร้างสรรค์ศิลปะภาพยนตร์บนจอเงินที่เขาฝันใฝ่ และต้องเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ ท่ามกลางสภาพการณ์ของอุตสาหกรรมหนังไทยที่กำลังเปลี่ยนผ่านจากยุคหนัง 16 มม. พากย์ ซึ่งหยุดนิ่งอยู่กับที่มานานนับทศวรรษ ไปสู่หนังมาตรฐาน 35 มม. เสียงในฟิล์ม ภาพยนตร์เรื่องแรกของ สักกะ จารุจินดา คือ วิมานสลัม หนัง 35 มม. ที่เขากำกับและสร้างด้วยทุนส่วนตัว พร้อมทีมงานหน้าใหม่เกือบทั้งหมด นำแสดงโดยพระเอกชั้นนำ สมบัติ เมทะนี กับ ดวงดาว จารุจินดา ลูกสาวของเขาเอง ภาพยนตร์ออกฉายปลายปี 2514 ที่โรงภาพยนตร์สกาลา โรงหนังชั้นหนึ่งที่ปรกติจะฉายแต่หนังต่างประเทศเป็นหลักจากนั้นเขาจึงมีผลงานสร้างภาพยนตร์ในนาม 67 การละครและภาพยนตร์ ต่อเนื่องทุกปี ตั้งแต่ เข็ดจริงจริงให้ดิ้นตาย (2515) ตามด้วย ตลาดพรหมจารีย์ (2516) ที่ได้รับคำชื่นชมว่าเป็นงานที่พยายามยกระดับหนังไทยให้พ้นจากความเป็นน้ำเน่า และเปรียบเทียบได้กับหนังกระแสนีโอเรียลลิสม์ของวงการหนังอิตาลีที่สะท้อนเรื่องราวของคนตัวเล็กตัวน้อยในชีวิตจริง จนภาพยนตร์ได้รับรางวัลพิเศษสำหรับการแสดงชีวิตความเป็นอยู่ของคนไทยอย่างสมจริงในการประกวดรางวัลตุ๊กตาทอง และทำให้เขากลายเป็นหนึ่งใน “คลื่นลูกใหม่” ของวงการหนังไทย อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับชะตากรรมของคนทำหนังไทยคุณภาพหลายคน สักกะต้องพบกับความชอกช้ำเรื่องรายได้ที่สวนทางกับคำวิจารณ์ โดยเฉพาะเรื่องถัดมาคือ มาแต่เลือด (2517) ซึ่งเป็นเรื่องสุดท้ายที่เขาสร้างด้วยทุนตัวเอง ต่อมา สักกะได้เข้าสังกัด บริษัท ไฟว์สตาร์ โปรดักชั่น ทำให้เขามีโอกาสสร้างงานที่หลากหลาย ตั้งแต่หนังฟอร์มใหญ่อิงประวัติศาสตร์อย่าง พยัคฆ์ร้ายไทยถีบ (2518) และ ขุนศึก (2519) หนังที่ใช้นักแสดงเด็กเป็นดารานำ เพื่อนรัก (2520) 7 ซุปเปอร์เปี๊ยก (2521) หนังโชว์เทคนิคการถ่ายภาพใต้ทะเล กัปตันเรือปู (2522) หนังแอ็กชัน เพชรตัดเพชร (2527) ไปจนถึงหนังวัยรุ่นและเยาวชนในช่วงท้ายของอาชีพ เช่น หวานมันส์...ฉันคือเธอ (2530) ครูไหวใจร้าย (2532) และ นางอาย (2533) ก่อนจะเสียชีวิตลงเมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน 2540 ในวัย 75 ปี สักกะ จารุจินดา เป็นตัวอย่างสำคัญของคนทำหนังไทยที่อุทิศตนให้แก่การสร้างสรรค์ภาพยนตร์ที่มีจุดมุ่งหมายในการแสดงสารัตถะของชีวิตมนุษย์ ผ่านความสามารถในการถ่ายทอดเนื้อหาแทบทุกประเภทได้อย่างช่ำชอง นอกจากนี้ แม้เขาจะเริ่มต้นงานภาพยนตร์ในวัยเฉียด 50 ปี แต่สักกะยังคงตื่นตัวต่อการเปิดรับสิ่งใหม่ ๆ รวมทั้งให้โอกาสและถ่ายทอดวิชาให้แก่บุคคลรุ่นใหม่อยู่เสมอ เช่น ดาราที่เริ่มงานแสดงเรื่องแรกกับเขาทั้ง เปียทิพย์ คุ้มวงศ์ ใน ตลาดพรหมจารีย์ และ จินตหรา สุขพัฒน์ ใน ผู้ใหญ่ลีกับนางมา รวมถึงคนทำงานเบื้องหลังที่ต่อมากลายเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ เช่น สมเดช สันติประชา และ จิระ มะลิกุล ไม่นับรวมทายาทของเขาทั้ง 3 คน คือ สุพจน์, ณรงค์ และ ดวงดาว จารุจินดา ที่ล้วนแล้วแต่เติบโตในเส้นทางสายภาพยนตร์ *ที่มา : หอภาพยนตร์ Thai Film Archive, สายสกุลจารุจินดา